Een jaar geleden namen we als gezin de stap om naar Singapore te verhuizen. Geen sinecure in het midden van de coronacrisis, maar voor ons was het een “Heintje Davids”. Tot enkele jaren terug waren Singapore en Indonesië ons thuis geweest.
Vaak ga je zo’n avontuur aan omdat de onderneming waar je voor werkt je vraagt om daar een positie in te vullen. Voor ons waren het onze dochters die we graag hun opleiding zagen afmaken in Azië. Toen we het bespraken, sloeg eerst de schrik om mijn hart. “Hoe moet dat voor mij als interimmer? Ik heb net een klantenkring opgebouwd in Nederland. Hoe moet dat in Singapore? Moet ik een vaste baan gaan zoeken?” Angst overheerste in eerste instantie. Maar toen begonnen er andere gedachten op te komen. Ik was toch geen interimmer meer? Ik was toch bezig met mijn zakenpartner om een bedrijf op te zetten in Power BI oplossingen? Waren ondernemingen in Singapore niet net zo behoeftig als in Nederland? Ook in Singapore wil men toch graag van financiële databrei chocola (of beter: Singapore Sling) maken? En had ik ook al niet een klant in Australië die ik vanuit Nederland bediende?
Kortgezegd: de kansen waren veel talrijker dan de bedreigingen. De coronacrisis zelf gaf ook nieuwe kansen. Over de hele wereld kun je nu nieuwe mensen leren kennen. Niemand vindt het een probleem om te videobellen. Jouw werkplek is de wereld.
En dus werk ik nu al zes maanden vanuit Singapore. Mijn bestaande (en nieuwe) Nederlandse klanten sta ik te woord via videobellen. Ik zit iedere dag in korte broek en T-shirt te werken. Ik kan uitgebreid lunchen met oude vrienden, want in Nederland wordt men toch pas rond drie uur ’s middags wakker. Ik drink koffie met nieuwe mensen. Ik plant zaadjes waar ik het maar kan.
Iedere dag een uitgebreide lunch: op de foto typisch lunchgerecht Hawker Food
Toch knaagt het af en toe. Woonruimte is hier een stuk kleiner. Mijn thuiswerkplek schurkt tegen het bed aan. Nederlandse klanten willen me soms aan het eind van de dag spreken. Dan is het al snel middernacht voor mij. Dan zijn het soms lange dagen en altijd in dezelfde ruimte. En alle hier geplante zaadjes komen maar niet tot leven…
Tot 2 weken geleden. De regering schafte het dragen van mondkapjes op kantoor af. Direct nam ik een abonnement om flexibel te kunnen werken in het zakencentrum. De eerste dag plaatste ik gelijk een bericht op LinkedIn en werd ik overstelpt met positieve reacties. Een dag later: telefoon van een onbekend nummer. Ik nam op en zei mijn naam. “Hello, this is Marcus”, klonk het aan de andere kant van de lijn. Dit is een van mijn zaadjes, schoot het door me heen. “We like your work very much and we would like to engage you to create our dashboards for us”. Mijn eerste Singaporese klant is geboren!
Groeten vanuit Singapore!
Deze blog is gepubliceerd in de nieuwsbrief van mei 2022 en komt uit de pen van TPF-partner Danny Martens.